“Zbawienie nasze nadchodzi…”

“Bramy, podnieście swe szczyty i rozstąpcie się prastare podwoje, aby mógł wkroczyć Król chwały” (Antyfona z Wigilii Bożego Narodzenia)

Drodzy Państwo,

jeśli jesteśmy szczęśliwi w czasie Świąt Bożego Narodzenia, to także dlatego, że umiemy przebaczać. Nie chowamy uraz. Raz jeszcze wyciągamy rękę z opłatkiem, przełamując własne ograniczenia, duchowe ubóstwo i niedołęstwo.

Takiego szczęścia życzę serdecznie w przeddzień Wigilii wszystkim Czytelnikom. Nie ulotnego, a trwałego i pewnego.  Nie opartego o nasze emocje, ale o mądrość serca, która przychodzi wraz z wiarą w Narodzenie na ziemi Syna Bożego.

Także i to ziemskie szczęście wysłużył nam swoim Narodzeniem, Życiem i Śmiercią nasz Zbawiciel.

Mówi o tym, z godną podziwu precyzją i teologiczną głębią, stara adwentowa pieśń, ułożona w dosadnej i jędrnej sarmackiej polszczyźnie, w której już słychać grzmiącą radość Kolędy, a którą dedykuję Państwu na czas świąteczny.

Spuśćcie nam na ziemskie niwy

Zbawcę z niebios, obłoki:

Świat przez grzechy nieszczęśliwy

Wołał w nocy głębokiej;

Gdy wśród przekleństwa od Boga

Czart panował, śmierć i trwoga,

A ciężkie przewinienia

Zamkły bramy zbawienia

Ale się Ojciec zlitował

Nad nędzną ludzi dolą

Syn się chętnie ofiarował,

By spełnić wieczną wolę,

Zaraz Gabryel zstępuje

I Maryi to zwiastuje

Iże z Ducha Świętego

Pocznie Syna Bożego

Panna przeczysta w pokorze

Wyrokom się podaje

Iszczą sie wyroki Boże

Słowo Ciałem się staje

Ach! Ciesz się Adama plemię

Zbawiciel zejdzie na ziemię;

Drżyj, piekło, On twe mocy

W wiecznej pogrąży nocy.

Oto się już głos rozchodzi:

Wstańcie bracia, uśpieni!

Zbawienie nasze nadchodzi

Noc się w jasny dzień mieni.

Precz odtąd dzieła niecnoty,

Wylęgnione wśród ciemnoty:

Niech każdy z nas w przyszłości

Zbroję wdzieje w jasności.

Pokłon Trzech Króli – Diego Velasques

Błogosławionych Świąt Bożego Narodzenia!

Ewa Polak-Pałkiewicz

23 grudnia A.D. 2017