Serce Gorejące
– a Bóg gdy tworzyć będzie nowe Niebo i Ziemię
czy wróci po śladach i odnowi dzieła swe dobre
na zewnątrz tylko psy* wyrzuci i guślarzy plemię
lecz nocy rozgwieżdżonej piękno ocali nadobne
gdy lampa Słońca zagaśnie i Księżyc pobladnie
za granicą Edenu czy rosnąć wciąż będą owoce
między rynkiem miasta i rzeką widać wyraźnie
krzyż co trud oświetla przeklęty dotąd jak oset
– a może trwa wciąż rozpoczęty proces genesis
człowiek dobry z natury i religie wiodą do Nieba
kłamstwo i grzech pokój i łaska ciałem złączeni
jak wilk z jagnięciem na łąkach mogą już legać
alboż i nową materię Bóg odłączy gwałtownie
i w proch góry obróci donośna aniołów trąba
wody spokojne jako piołun spienią się gorzkie
trawa zielona ognia z chmur wyroku wygląda
niezmiennie do stóp kłania się wiatru feretron
i w procesji Serce wstępuje w Hostyi nadzieję
co było jest i co będzie przemienia się w jedno
dusze przyzywa i obietnicą stworzeniu goreje
Wojciech Miotke
10 czerwca 2020
________
*określenie rozpustników w Apokalipsie
